Witajcie !
Dziś w "Niedzieli z biografią" zajmiemy się Kanutem Wielkim - serdecznie zapraszam :)
Kanut (Knud) Wielki urodził się ok. 996/997 roku. Był królem Anglii w latach 1016–1035 (jako Kanut I Wielki), Danii w latach 1018–1035 (jako Kanut II Wielki) i Norwegii w latach 1028–1035. Był młodszym synem Swena Widłobrodego i Sygryda Storråda. Miał starszego brata, Haralda, i kilka sióstr. Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach. Niektórzy uważają, że już w 1004 towarzyszył swojemu ojcu podczas wyprawy na Norwich. Pierwszą pewną informacją z jego życia jest udział w ojcowskiej wyprawie na Anglię w sierpniu 1013, która rozpoczęła duński podbój ziem anglosaskich i uczyniła Widłobrodego królem Anglii.
Kanut nie uczestniczył w głównych działaniach wojennych. Dowodził wojskami pozostawionymi na zapleczu głównych sił w Gainsborough. Po nagłej śmierci ojca został okrzyknięty przez duńską armię i flotę królem Danii. Nie udało mu się jednak uzyskać korony, którą zdobył jego starszy brat, Harald II. Został również okrzyknięty królem Anglii, ale earlowie anglosascy woleli oddać koronę Ethelredowi II, który uciekł do Normandii przed armią Swena Widłobrodego. Ethelred zebrał armię i zmusił Kanuta do opuszczenia Anglii z resztą swoich wojsk. Kanut udał się do Danii, gdzie zaproponował swojemu bratu współrządy w Królestwie. Harald w odpowiedzi zaproponował Kanutowi pomoc w podboju Anglii, w zamian za zrzeczenie się przez Kanuta praw do tronu Danii. Kanut nie przyjął propozycji brata i w 1015 ponownie ruszył podbijać Anglię. Najeźdźcy wylądowali na wybrzeżu hrabstwa Essex, które zostało błyskawicznie opanowane. Następnie ruszono na Nortumbrię, którą rychło zajęto. W kwietniu 1016, gdy Kanut zyskiwał poparcie na terenach dawnego Danelaw, duńska flota skierowała się na Tamizę i zaatakowała Londyn. 23 kwietnia zmarł nagle Ethelred II i nowym królem okrzyknięto jego syna, Edmunda Żelaznobokiego. Oblężenie Londynu zajęło wikingom kilka miesięcy. Latem 1016 Edmund wydostał się z Londynu i udał się na prowincję w celu zebrania armii. Ponieważ oblężenie Londynu nie przynosiło rezultatów, Kanut ruszył ze swoją armią do Mercji i na Wessex, z zamiarem zmuszenia Edmunda do bitwy. Kanut zebrał całą swoją armię w Essex i zmusił w końcu Edmunda do stoczenia bitwy w okolicach Ashingdon. 18 października armia anglosaska poniosła klęskę. Ranny Edmund musiał cofać się na pogranicze walijskie, ale w końcu musiał zacząć pertraktować z Kanutem z pozycji przegranego. Uzyskał jednak całkiem znośne warunki. Anglia została podzielona na dwie części – ziemiami na północ od Tamizy miał władać Kanut, ziemie położone na południe od rzeki pozostały w ręku Edmunda. Obydwaj władcy zaprzysięgli, że w razie śmierci jednego z nich, drugi przejmie jego terytoria. Nastąpiło to niecały miesiąc później. Edmund zmarł 30 listopada, prawdopodobnie zamordowany na rozkaz Kanuta. Duński władca przejął jego ziemie i w styczniu 1017 został uznany królem przez całą Anglię. Aby usunąć groźbę powrotu starej dynastii i zabezpieczyć się od ataku ze strony księstwa Normandii, gdzie przebywali młodsi bracia Edmunda II, Edward i Alfred, Kanut poślubił wdowę po Ethelredzie, Emmę, córkę Ryszarda I Nieustraszonego, księcia Normandii. Syn z tego małżeństwa, Hardekanut, został ogłoszony dziedzicem ojca i odesłany do Danii, by wychował się tam jako przyszły król tego państwa. Jako król Anglii Kanut utworzył administrację państwową, gdy w 1017 podzielił kraj na cztery hrabstwa – Wessex, Mercję, Nortumbrię i Anglię Wschodnią. Kanut odesłał również do Danii większość armii, pozostawiając ze sobą flotę i straż przyboczną. Utrzymano tradycyjne anglosaskie prawa i zwyczaje. Kanut zreformował system monetarny, wprowadzając monety o wartości zbliżonej do monet używanych w Danii i Norwegii. Nastąpił również rozwój handlu po wielu latach zastoju. Panowanie Kanuta w Anglii to okres 20-letniego spokoju wewnętrznego. Po stłumieniu ostatnich buntów Kanut rządził pokojowo. Król utrzymywał znakomite stosunki z Kościołem, dzięki czemu doczekał się pochlebnych opinii w średniowiecznej historiografii. Zmarł w 1035 w Shaftesbury w hrabstwie Dorset i został pochowany w Old Minster w Winchesterze.
Pozdrawiam i życzę miłego nadchodzącego tygodnia ! :)
Kanut nie uczestniczył w głównych działaniach wojennych. Dowodził wojskami pozostawionymi na zapleczu głównych sił w Gainsborough. Po nagłej śmierci ojca został okrzyknięty przez duńską armię i flotę królem Danii. Nie udało mu się jednak uzyskać korony, którą zdobył jego starszy brat, Harald II. Został również okrzyknięty królem Anglii, ale earlowie anglosascy woleli oddać koronę Ethelredowi II, który uciekł do Normandii przed armią Swena Widłobrodego. Ethelred zebrał armię i zmusił Kanuta do opuszczenia Anglii z resztą swoich wojsk. Kanut udał się do Danii, gdzie zaproponował swojemu bratu współrządy w Królestwie. Harald w odpowiedzi zaproponował Kanutowi pomoc w podboju Anglii, w zamian za zrzeczenie się przez Kanuta praw do tronu Danii. Kanut nie przyjął propozycji brata i w 1015 ponownie ruszył podbijać Anglię. Najeźdźcy wylądowali na wybrzeżu hrabstwa Essex, które zostało błyskawicznie opanowane. Następnie ruszono na Nortumbrię, którą rychło zajęto. W kwietniu 1016, gdy Kanut zyskiwał poparcie na terenach dawnego Danelaw, duńska flota skierowała się na Tamizę i zaatakowała Londyn. 23 kwietnia zmarł nagle Ethelred II i nowym królem okrzyknięto jego syna, Edmunda Żelaznobokiego. Oblężenie Londynu zajęło wikingom kilka miesięcy. Latem 1016 Edmund wydostał się z Londynu i udał się na prowincję w celu zebrania armii. Ponieważ oblężenie Londynu nie przynosiło rezultatów, Kanut ruszył ze swoją armią do Mercji i na Wessex, z zamiarem zmuszenia Edmunda do bitwy. Kanut zebrał całą swoją armię w Essex i zmusił w końcu Edmunda do stoczenia bitwy w okolicach Ashingdon. 18 października armia anglosaska poniosła klęskę. Ranny Edmund musiał cofać się na pogranicze walijskie, ale w końcu musiał zacząć pertraktować z Kanutem z pozycji przegranego. Uzyskał jednak całkiem znośne warunki. Anglia została podzielona na dwie części – ziemiami na północ od Tamizy miał władać Kanut, ziemie położone na południe od rzeki pozostały w ręku Edmunda. Obydwaj władcy zaprzysięgli, że w razie śmierci jednego z nich, drugi przejmie jego terytoria. Nastąpiło to niecały miesiąc później. Edmund zmarł 30 listopada, prawdopodobnie zamordowany na rozkaz Kanuta. Duński władca przejął jego ziemie i w styczniu 1017 został uznany królem przez całą Anglię. Aby usunąć groźbę powrotu starej dynastii i zabezpieczyć się od ataku ze strony księstwa Normandii, gdzie przebywali młodsi bracia Edmunda II, Edward i Alfred, Kanut poślubił wdowę po Ethelredzie, Emmę, córkę Ryszarda I Nieustraszonego, księcia Normandii. Syn z tego małżeństwa, Hardekanut, został ogłoszony dziedzicem ojca i odesłany do Danii, by wychował się tam jako przyszły król tego państwa. Jako król Anglii Kanut utworzył administrację państwową, gdy w 1017 podzielił kraj na cztery hrabstwa – Wessex, Mercję, Nortumbrię i Anglię Wschodnią. Kanut odesłał również do Danii większość armii, pozostawiając ze sobą flotę i straż przyboczną. Utrzymano tradycyjne anglosaskie prawa i zwyczaje. Kanut zreformował system monetarny, wprowadzając monety o wartości zbliżonej do monet używanych w Danii i Norwegii. Nastąpił również rozwój handlu po wielu latach zastoju. Panowanie Kanuta w Anglii to okres 20-letniego spokoju wewnętrznego. Po stłumieniu ostatnich buntów Kanut rządził pokojowo. Król utrzymywał znakomite stosunki z Kościołem, dzięki czemu doczekał się pochlebnych opinii w średniowiecznej historiografii. Zmarł w 1035 w Shaftesbury w hrabstwie Dorset i został pochowany w Old Minster w Winchesterze.
Pozdrawiam i życzę miłego nadchodzącego tygodnia ! :)
przez
Blokotka
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz
Zgodnie z rozporządzeniem art. 6 ust. 1 lit. a RODO, publikując komentarz zgadzasz się na przetwarzanie danych osobowych. Dane są przetwarzane tylko w celu publikacji komentarza.